Griekse olie

Vandaag was ik in de Indische buurt in Amsterdam. Een volksbuurt die het groot stedelijk gevoel aanwakkert. Tijdens een wandeling door de exotische Javastraat met talloze on-Hollandse winkels en eetgelegenheden kwam ik terecht bij de slagerij/kruidenierszaak van de legendarische familie Genco, Ik kocht er een liter Griekse olijfolie voor net geen 4 euro. Het is geen gastronomische ontdekking maar de prijs/kwaliteit verhouding is ver boven gemiddeld. Een prima olijfolie voor dagelijks gebruik. Ook voor salades.

NUTELLA-TAART

voor de taart
6 grote eieren, gesplitst
snuf zout
125 gram ongezouten roomboter
400 gram nutella
1 eetlepel frangelico, rum of water
100 gram gemalen hazelnoten
100 gram pure chocolade
een springvorm van 23 cm, ingevet en bekleed met bakpapier
voor het glazuur
100 gram hazelnoten
125 ml slagroom
1 eetlepel frangelico
125 gram pure chocolade
1.
verwarm de oven voor op 180 graden
2.
Sla de eiwitten stijf met wat zout.
Meng de nutella en de boter in een andere kom, doe daar de frangelico o.i.d. bij, de eidooiers en de gemalen hazelnoten. Vouw de afgekoelde, gesmolten chocolade door dit mengsel.
Maak het wat dunner met een lepel eiwit.
Vouw dan voorzichtig de rest van het eiwit in drie porties erdoor.Doe het in de springvorm en bak ongeveer 40 minuten. Laat de taart afkoelen.
3.
Smelt in pan met dikke bodem de fijngehakte chocolade met de room en de likeur(of water) en verwarm zachtjes. neem de pan van het vuur als de chocola is gesmolten en de goede dikte heeft om over de taart te smeren. Strooi er tot slot lichtgeroosterde hazelnoten op.

Pomodoro Cuor di bue

Oftewel ossenhart tomaten uit Italië. Als ik mijn ogen sluit zie ik ze zwaar aan de struiken hangen onder de hete Italiaanse zon in de tuin van de buurman van mijn zwager. Sinds jaren woont hij in de Italiaanse Piemonte. Een moestuin hoeft hij niet te beginnen. Dagelijks staan de overschotten vers van de buren op zijn stoep. Deze ossenharten liggen vanavond naast de mozzarella met een scheutje olijfolie uit Sicilië en een basilicumblaadje uit de polder.

achtertuintje

Als je vanaf het monument op de Dam de Damstraat inloopt, waar hordes toeristen je tegemoet komen, is er na een meter of veertig aan de linkerkant een zij-ingang van Hotel Krasnapolsky. Aan het einde van die gang gloort groen. Het is het terras van De Zomertuin. Een oase in hartje Amsterdam. De broodjes zijn o.k evenals de salades maar het gaat 'm voornamelijk om de setting. Even een uurtje uit de drukte, loffelijk zitten in het groen.

ricottataart met abrikozen

Een vriendin vierde haar verjaardag groots. De catering werd ingevlogen maar de desserts kwamen uit eigen keuken. Onder andere deze ricottataart. In deze editie werden abrikoosjes gebruikt.

175 gram zachte ongezouten roomboter
175 gram fijne suiker
geraspte schil van 3 citroenen
3 eieren, gescheiden (wit en dooiers apart)
250 gram ricotta
125 gram bloem

1 theelepel bakpoeder

Sla eiwitten met wat zout stijf.

Roer boter en suiker zacht

voeg rasp en eidooiers toe en maak een mooi homogeen mengsel.

Spatel de eiwitten luchtig door het beslag.

Zeef bloem en bakpoeder en vouw dit door het beslag.

Doe over in een een ingevette vorm en bak ongeveer 50 minuten in een oven van 180 graden.

Carnet Parijs VII

Op een extreem hete augustusdag bezocht ik Musée d'Orsay. Na het zien van de kunst liep ik tegen het restaurant aan. Was er een tafelgenoot voorhanden geweest dan was ik aangeschoven.

Carnet Parijs VI

Een andere aanrader van

David Lebovitz

is het ijs van GROM.

Ik zeg het bij deze voort !

Carnet Parijs V

De ontdekking van de site van David Lebovitz maakte het verblijf in Parijs nog leuker. Ik las over kugelhopfjes van Boulanger Vandermeersch aan de Avenue Daumesnil in het twaalfde arrondissement. Deze laan loopt vanaf Bois de Vincennes tot bijna aan de Bastille en is absoluut de moeite waard om eens helemaal af te lopen. Echt Parijs maar dan zonder de toeristen. David is er pas na jaren aan toegekomen om die bakker op te zoeken omdat ie zover uit het centrum ligt. Ik ontdekte dat de bewuste avenue slechts twee metrohaltes bij mij vandaan lag en besloot op mijn laatste Parijsdag de metro te nemen en uit te stappen bij Pont Doree.De Avenue Daumesnil is een lange, brede, iets glooiende straat met aan beide kanten respectievelijk bomen en winkels. Bakkerij Vandermeersch was snel gevonden.In de etalage een aantrekkelijke verzameling taartjes. Op de toonbank verschillende brioches en rozijnen notenbrood. Waar waren die beroemde kugelhopfjes? Tja, die werden helaas op donderdag niet gebakken. Dat had ik weer. Dan maar een notenbrood onder de arm en een quetschenflapje. Op het eerste gedeelte van de Avenue D. gezien vanaf Pont Doree is een dagelijkse versmarkt afgewisseld met Albert Cuyp achtige kramen met kleding, horloges en tafelkleden. Verderop in de straat snelde ik als rechtgeaarde fan de Monoprix in. Dit keer ontdekte ik de inox steelpannen in drie verschillende maten plus koekepan. Volgende keer met een auto gaan ze mee. De straat eindigde in een soort place d'etoile maar dan anders. Vijf brede straten kwamen samen op de Place Felix Eboue. met een enorme fontein op de middenstip. Na nog een tweede koffie dook ik het metrohol Daumesnil in om bij Liberté weer boven te komen.

Carnet Parijs IV

Negen kleine franse kopjes sterke koffie.

Carnet Parijs III

Zo, ik ben er klaar mee. Weg met de macarons! Ik ben een tijdje meegegaan in de gekte maar na mijn laatste bezoek aan Parijs heb ik het gehad met dit over het paard getilde koekje. Ik had mijn route naar Laduree fijntjes uitgestippeld zonder rekening te houden met mijn totale orientatiestoring van die dag. Toen ik eindelijk voor de etalage stond viel het tegen. Misschien kwam het omdat ik diezelfde etalage al menig keer op diverse foodie-blogs voorbij had zien komen en de verrassing uitbleef. Nu ik er toch was besloot ik naar binnen te gaan. Twee hautaine nufjes in het heilige der heilige achter de toonbank. Ik heb er vier gekocht. Te weten chocola, mokka, cocos en caramel. Zonder knipperen heb ik een uurloon neergeteld en vervolgens heb ik ze achter elkaar opgegeten op een koele stenen bank op de binnenplaats van het Louvre. Toegegeven, lekkere koekjes maar heiligverklaring is zwaar overdreven. Ik ga er na dit bericht geen woorden of foto's meer aan vuil maken. Misschien af en toe stiekem even loeren op een andere blog. Ze zien er natuurlijk wel schattig uit.

carnet Parijs I

Daar wilde ik perse heen. Op mijn eerste Parijsdag naar Les Halles voor kookspullenhemel Dehillerin. De winkel is een fenomeen. Er staan tenminste een mannetje of zes in een middelgrote, kleiner dan ik dacht, winkel. Het woord display komt niet voor in de vocabulaire van Dehillerin. De meeste potten, pannen en overige keukenzaken gaan schuil onder een laag stof of zijn niet uitgepakt. Lachen man. Ik daalde af naar de spookkelder waar een hele voorraad dozen stond met van alles van het merk Staub. Weer boven vond ik een Eiffeltorenkoekjesvorm in een hoekje. Het afrekenen van de vorm was geen sinecure. Ik moest me aanmelden bij een van de verveeld kijkende employees die me verwees naar de kassa, twee stappen achter hem. Vervolgens moest ik een formulier invullen compleet met naam en woonplaats. Het scheelde niet veel of ik had mijn leeftijd ingevuld en de reden van mijn aankoop. Toen ik tenslotte had betaald was mijn vorm verdwenen. Die was op miraculeuze wijze weer bij een ander mannetje terecht gekomen die er stiekem snel een zak omheen had gedaan. Poehpoeh hehe. En nu gewoon lekker weer naar Duikelman. Daar laten ze zien wat ze hebben en ze kijken ook een stuk vrolijker. Dehillerin eat your heart out!