Lollo Beyonce

De jongste telg van de groentenfamilie op de Lindengrachtmarkt moest even worden geholpen met mijn vraag naar Lollo ...wat was het ook alweer?
Om de sla snel een naam te geven riep ik Lollo Beyonce ! Vanaf vandaag heet deze sla Lollo Beyonce.

Vanaf vandaag kijken we met andere ogen naar deze sla en met andere ogen naar Beyonce. Yeah.

officiële naam : lollo bianco

koude knolselderijsoep met krab

Ergens op deze blog is een knolselderijsoepje te vinden. Een eenvoudig doch heerlijk en feestelijk warm soepje. Het recept dat nu volgt is voor een koude knolselderijsoep.

Ik nam het van Johannes over uit het Parool en hij haalde het uit het boek Apéros van uitgeverij Terra. Voor een kleine € 15,00 te koop.

Was, schil en snijdt 1 selderijknol in stukjes. Bak de stukjes samen met 2 takjes bladselderij en een ui gaar in 2 eetlepels olijfolie. Voeg 500 ml kippenbouillon toe en 500 ml melk. Laat de soep 20 minuten heel zacht pruttelen. pureer/zeef de soep en breng op smaak. Laat de soep koud worden in de koelkast. Dien de soep op in kommen of diepe borden en garneer met een beetje krabvlees en een strooiseltje piment d'Espelette.

Aardbeientaartjes fase I

In aanloop naar mijn verjaardag op 1 augustus ben ik aan het bakken geslagen. Al de hele week in mijn hoofd en vandaag voor het echt. Eén van de bedenksels was een serie aardbeientaartjes . Een bakje van zoet korstdeeg, een bodempje banketbakkersroom en verse in vieren gesneden, iets gezoete, aardbeien. Er kan onderweg van alles misgaan (zie een beetje op tegen de banketbakkersroom die ik nog niet eerder heb gemaakt) maar fase 1 is gelukt ! Ik gebruikte het deegrecept voor de citroentaart. Ik rolde het uit, maakte mooie ronde plakjes met een dekseltje ergens van en vlijde ze over de kommetjes van mijn muffinvorm. Ja, óver en niet ín. ooit zag ik Jamie hetzelfde doen voor de basisbakjes van de Portugese Pasteis de Belém . Wat Jamie kan, kan ik ook en zelfs met twaalf tegelijk haha.
Hoop wel dat er iemand komt in deze komkommertijd.

koffie-ijs

Zo'n vijfentwintig jaar geleden, toen ik nog niet lang in Amsterdam woonde, ging ik regelmatig met vrienden eten in een klein Spaans restaurantje in de Weteringstraat, genaamd La Cacerola. Als ik me goed herinner werd het gerund door twee zussen en een broer die in de keuken stond. Het waren alledrie pittige persoonlijkheden met Spaans temperament. We aten altijd heerlijk maar vooral het koffieijs dat werd opgediend met een klein laagje cognac en pure chocoladekrullen in bevroren zilveren bekers staat zowel op mijn netvlies als in mijn smaakpapillen gegrift. Alleen al voor dit dessert wilde je terug.

Sinds die tijd, die helaas is vervlogen, denk ik regelmatig terug aan het sterk smakende koffie ijs en een manier om het te maken.

Van een vriendin leende ik een ijsmachine en zomaar spontaan kwam er een recept voor espressoijs voorbij in de Delicious van augustus 2010.

Ik paste het recept een klein beetje aan. Ik maakte een mengsel van 4 zakjes mocca/koffiepoeder, een half glas water, 100 gram bruine suiker en een scheut cognac, en twee eidooiers. Dit verwarmde ik au bain marie tot een iets gebonden mengsel. Een halve liter slagroom werd stijf geslagen en door het koffiemengsel gespateld. Dit ging in de draaiende ijsmachine en werd na zo'n 45 minuten draaien koffie ijs. Wacht nog maar even met namaken want het is nog niet gekeurd.

het uithangbord hangt er nog maar het restaurant is verdwenen

weer thuis

Het was heet, heel heet. We leefden twee weken tussen de wijngaarden van de Languedoc. Een klein eeuwenoud dorp waarvan de huizen tegen de berg geplakt leken.(logeerden in het huis met de blauwe luiken) Prachtige vergezichten over het landschap van de Herault met in de verte woeste hoge bergen van de Cevennes. Door de hitte verbleven we voornamelijk op het terras en 's middags in huis voor de siësta.

Wat eten betreft waren de afgelopen twee weken niet de meest interessante. Als we al trek hadden beperkten we ons tot een salade. Restaurants waren er nauwelijks. Wel een leuke markt in St. Chinian.

Onze tijdelijke buurvrouw, Solange, die dagelijks met pet en gereedschap de wijnvelden in gaat om haar druiven te verzorgen heette ons welkom met deze fles rood. Gemaakt door de coöperatie waar zij haar oogsten naartoe brengt.

Dit is Leon Fernandez, tijdens een proeverij, degustation, in zijn "cave" in het plaatsje Berlou. Linksachter buurvrouw Solange.

Leon maakt 4 soorten wijn. Twee rode, een rosé en een witte. Hij heeft zich laten inspireren door zijn grootvader. Een markante figuur die altijd lekker zijn eigen ding deed. Vier eigenzinnige wijnen met een verhaal.

Thuis eten

(rechtsonder een paar van de drie kilo boontjes uit de tuin van Solange)

In Escagnes zijn geen winkels of andere voorzieningen. Tweemaal per week komt de bakker met no nonsense stokbrood. Dat is binnen vijf minuten uitverkocht. Eénmaal per week komt de slager met een ruime sortering. Groenten en fruit komen uit eigen tuin.

We kwamen terecht in een café-restaurant in Vieussan. Het wordt gerund door een Nederlandse man met zijn Franse echtgenote, Manu, die waarschijnlijk uit deze streek afkomstig is. De sfeer deed denken aan die in een krakerscafé. beetje alternatieve types in de keuken en de bediening. Geen culinaire hoogstandjes maar wel gezellig. Het uitzicht was prachtig en het ijs heerlijk. Smaken als amandel/honing, caramel/zeezout en vijgen

Uit eten

Linksboven een perfecte paella. gemaakt door de Spaanse vrouw van een cafe eigenaar in Chalabre. Een oud stadje, onder Carcasonne, in de buurt van Limoux.

De markt in St Chinian

We bezochten Pezenas. Onder andere om de beroemde pasteitjes te proeven. Ze vielen tegen. De beschrijving van het recept leek hoopvol. Lamsvlees, citroenrasp, rozijnen en suiker. In werkelijkheid overheerste het zoet en hadden ze er net zo goed appel in kunnen stoppen ipv lamsvlees. Mooi zijn ze wel.

Tijdens wandelingetjes met de hond waar we op pasten kwamen we onder andere deze plant tegen. Het is de plant waar de kappertjes vandaan komen.

En dan die heerlijke koffie en dat zalige brood