geroosterde pompoen

Links en rechts vliegen de pompoenen je om de oren. Dus er moet gewoon iets mee. Vroeger aten we thuis nooit pompoen. Ik denk niet dat mijn moeder er iets mee kon en je zag ze bij ons ook niet in de groentenwinkel liggen. Sinds de kookprogramma's en de kookglossies zijn er voldoende pompoenrecepten voorhanden om los te gaan in de keuken.
Vanochtend zag ik BBC cook Valentine Warner voorbijkomen met een aantrekkelijk recept voor geroosterde pompoen. Hij keek er bovendien erg verheerlijkt bij. Dit recept wordt zeker opgenomen in het komende weekmenu.

Geroosterde pompoen van Valentine Warner

Halveer de pompoen

Verwijder de zaden

Snijd de pompoen in smalle parten

Snijd 1 of twee rode uien in ringen of halve ringen

Doe pompoenparten en uiringen in een grote schaal en hussel ze om met wat olijfolie.

Leg de parten pompoen met ui op een bakplaat en bestrooi met wat zeezout

Laat 15 bakken in een oven van 180 graden

Haal de plaat eruit, keer de parten om en leg er twee, in dunne plakje gesneden knoflooktenen op en een royale hand salieblaadjes.

Weer 15 minuten bakken en serveren met geroosterde pijnboompitjes en parmezaanse kaas of geraspte pecorino.

Proefnoen 1

Huiskamer lunchrestaurant  N O E N beleefde maandag de eerste  Proef-noen. Acht opgewekte dames waaronder een jarige zaten aan tafel en genoten van een feestelijke lunch. Een gezellige middag en een geslaagde vuurdoop ! Kijk voor de fotoreportage op de facebookpagina en vergeet niet te "liken" .

pasta met worst en salie

Gisteren werd het pasta met worst en salie en citroen. Het recept vond ik op Cook Fresh Food.
Simpel, verrukkelijk, een blijvertje. Salieblaadjes frituren is dé manier om de salieplanten wat uit te dunnen. Erg lekker.

Ingrediënten voor 2 personen

olijfolie
paar takjes verse salie
2 sjalotjes
4 kleine of 2 grote verse varkensworstjes
1 glas witte wijn
flinke scheut room
1 dessertlepel grove mosterd
zout & peper
200 gram pasta, orecchiette of penne rigate
1 citroen

Zet een flinke pan water op voor de pasta.

Verhit een paar eetlepels olijfolie in een pan met dikke bodem en frituur zo’n tien blaadjes salie in een paar minuten knapperig, ze moeten nog wel groen blijven. Laat uitlekken op keukenpapier.

Snijd de sjalot in dunne ringen en fruit die zachtjes aan in dezelfde olie.
Snijd de worstjes voorzichtig in duimdikke stukjes, het is de bedoeling dat je straks stukjes worst in de saus hebt en geen los gehakt. Bak de stukjes worst voorzichtig bij de uien tot ze rondom beginnen te kleuren.
Schenk de wijn erbij, op hoog vuur even flink laten borrelen en de aanbaksel van de bodem losschrapen met een houten lepel. Room en mosterd erbij en zo’n 5 blaadjes fijngehakte salie. De saus op laag vuur zo’n 10 minuten zachtjes laten pruttelen. De worst moet garen en de saus dikt zo een beetje in.

Ondertussen de pasta koken, eerst de pasta in het kokend water, dan pas zout toevoegen.
Pasta afgieten, beetje van het kookvocht bewaren, de pasta direct bij de saus. Zonodig wat van het kookvocht erbij, op hoog vuur goed doorwarmen.
Serveren met de verkruimelde gefrituurde salie en wat rasp van een citroenschil bovenop.

N O E N

Het heeft met dat licht te maken, dat middaglicht dat gelukkig zonder vraag binnenvalt als een stiltemaker voor de kamer.

zout

Mevrouw R ging naar Frankrijk en nam mee terug : Een fleurig doosje met ambachtelijk zeezout uit de Guérande.

drinkfonteintjes in Rome

Dochter E was met vriend T voor de tweede keer in Rome. De vorige keer was het net zo heet als dit jaar en dus moest er veel worden gedronken.  De eeuwenoude drinkfonteintjes bieden uitkomst voor alles wat leeft en van een straaltje kan drinken. Toen T de eerste keer onder een straaltje ging hangen werd hij door een vriendelijke Romein op de schouder getikt. De Romein drukte vervolgens met zijn vinger de kraan dicht waarop er spontaan uit een ander gaatje een vrolijk straaltje naar bovenkwam wat het drinken aanzienlijk makkelijker maakte. Gisteren vonden wij bij Studio Bazar de TAPI. Een gummi drinktuitje dat volgens het Romeinse principe werkt. Konden we niet laten liggen natuurlijk.

Cafetiere Thermique

Dit is het verhaal :  

Voor huiskamer- lunchrestaurant N O E N wilde ik graag een cafetiere waarin koffie warm blijft. Na zoeken op internet vond ik een hele mooie van het merk La Cafetiere. Het zoeken naar verkoopadressen in Nederland leverde niets op, waardoor ik het vermoeden kreeg dat ze niet in Nederland te koop zijn. Wel te bestellen via Amazon. 

Vandaag liep ik met mijn moeder door Amsterdam. Het was druk in de stad en halverwege de bloemenmarkt op het Singel besloot ik even een slinger richting Reguliersdwarsstraat te maken om de mensenmassa te ontlopen. We stonden ineens voor de etalage van kookwinkel Studio Bazar. In de etalage stond een aanbieding van glazen cafetieres van het merk La Cafetiere. Ha, zouden ze dan ook misschien............ En jawel de dubbelwandige roestvrijstalen cafetiere bleek in voorraad.

( ik kreeg 'm. Van mijn moeder)

Keukenwens vervuld

W vond een passend stuk marmer voor mijn keukenwerkbank. Ze kocht het en gaf het mij vandaag cadeau. Vanuit Carrera Italië, via ???, en oude bouwmaterialenzaak in Amsterdam Noord, nu in mijn keukentje aan de Rozengracht. Blijblijblij.

Hollandse garnalen

Hollandse garnalen is de titel van een essay dat mijn zus Z schreef voor de NRC met als thema : "wat is luxe"?
Geniet van de volgende cocktail 
HOLLANDSE GARNALEN

Toen de moeder van Paul vier maanden in verwachting was van hem, overleed zijn vader. Volkomen onverwacht. Het was 1960. Los van de emotionele impact die dit grote verlies op zo’n kwetsbaar moment met zich meebracht, zat er ook een vervelende praktische consequentie aan vast. Zijn moeder was plotseling een weduwe met vier kinderen, drie dochters en één, nog ongeboren, zoon. Ze had geen werk en was afhankelijk van het weduwen- en wezenpensioen. Het jonge, kreupele gezin had het niet breed. 
De moeder van Paul veroorloofde zich echter één keer per jaar een uitspatting- als zij jarig was, waren er Hollandse garnalen voor het hele gezin. Op haar verjaardag stond zij de kinderen na school stralend bij de deur op te wachten in haar mooiste jurk. De garnalen stonden dan al klaar : vijf schaaltjes, op de keukentafel. 
Garnalen waren duur en eigenlijk ‘kon het niet uit’ . Maar toch waren er elk jaar weer die Hollandse garnalen op de verjaardag van Paul ‘s moeder. De garnalen waren de luxe die de moeder van Paul elk jaar opnieuw veroverde op een bestaan dat werd gekenmerkt door zuinigheid en schaarste. Garnalen stonden voor geluk. De ‘mooiste jurk’ van Paul ‘s moeder benadrukte de feestelijkheid van het moment. Bijna was het een lange neus die zij trok naar de problemen die zich afspeelden in het alledaagse- ‘Nu even niet.. eerst garnalen!’

Paul is inmiddels drieënvijftig. Hij is goed terecht gekomen, heeft een goede baan en een riant inkomen. Zijn twee kinderen groeiden op in een omgeving waar geen sprake was van schaarste of zuinigheid. 
Voor de zoon en de dochter van Paul hebben Hollandse garnalen geen extra betekenis. Voor hen zijn garnalen gewoon garnalen. Punt. 
Dat verschil in beleving was zestien jaar lang geen probleem binnen het gezin van Paul. Maar op de zestiende verjaardag van zijn dochter barstte er een bom die kennelijk al een tijdje zachtjes en geniepig had zitten tikken op een verscholen plekje in Paul. 
De dochter had een sweet sixteen feestje gepland en was op enig moment in de dagen voorafgaande aan het feest telefonisch in gesprek met de cateraar die zij had ingehuurd. Paul volgde de helft van het gesprek dat zich aan zijn kant afspeelde, -de antwoorden van de dochter die in een zekere staat van verveling, hangend op de bank, het gesprek voerde. Het gesprek kwam op het voorgerecht. Na wat onderhandelingen over de kleur van de servetten hoorde Paul zijn dochter de vraag van de cateraar herhalen: ‘Rivierkreeftjes of Hollandse garnalen?’ En hoorde hij kort daarop haar antwoord :’Ehm ……. Doe maar Hollandse garnalen..’ 

Daar ging het mis. De pijn zat uiteraard in het eerste ‘Ehm… Doe maar…’ gedeelte van haar antwoord. In die woorden werd de betekenis die Hollandse garnalen voor Paul hadden, met een achteloos gebaar door de nietsvermoedende dochter in één klap gediskwalificeerd. Onbedoeld deed zij, met haar antwoord aan de cateraar, datgeen wat voor Paul synoniem stond voor de overwinning op het kale bestaan, af als ‘onbetekenend’. 
Maar wat nog veel schurender was aan de, met nonchalance doordrenkte, woorden van zijn dochter was het plotselinge besef bij Paul dat zijn kinderen iets essentieels misten. En het besef dat hij een belangrijk aandeel had in het veroorzaken van dit gemis. Zijn woede uitbarsting richting zijn zestienjarige dochter kort daarna was dan ook, weliswaar in retrospectief, niet tegen haar gericht maar tegen zichzelf. Hij had gefaald op een essentieel onderdeel in de opvoeding. 
Zijn kinderen hadden nooit geleerd hoe het voelde om te verlangen naar iets. Zij hadden nooit hoeven wachten op het in vervulling gaan van een wens. En wat minstens zo schrijnend was : zijn kinderen, omringd door alles wat hun hartje begeerde, altijd in staat om onmiddellijk toe te geven aan een opwelling van ‘willen hebben’, hadden geen idee van luxe. 
‘Eigenlijk, op de keper beschouwd,’ zei Paul aan het slot van de anekdote, ‘zijn mijn kinderen opgegroeid in een eigenaardig soort armoede.’
Ik keek naar Paul. Een lange, goedverzorgde man in een maatpak. Welriekend, ontspannen zippend aan zijn tweede glaasje vintage port in de loungeruimte van dit luxe hotel, een schoteltje goede, gerijpte brokkelkaas binnen handbereik. ‘Armoede’ is niet het eerste wat op dat moment in mij opkwam. 
Toch begreep ik wat hij bedoelde. Er zijn verschillende soorten van armoede. Er is daadwerkelijke armoede waarin je moet vechten voor overleving, dan is er de armoede die gekoppeld is aan een grens die wij gezamenlijk hebben bepaald en die wordt gevormd door het al dan niet op vakantie kunnen of het al dan niet kunnen veroorloven van een lidmaatschap van je kind bij een sportclub. Er bestaat ook zoiets al geestelijke armoede die overigens zelden als zodanig wordt ervaren door diegenen die er mee te maken hebben. En er is het soort armoede waar Paul het over had -het onvermogen om een passende waarde toe te kennen aan iets. En daaraan gepaard het onvermogen om gelukkig te zijn met iets wat extra is, wat bovenop het gebruikelijke ligt, kortom: het beseffen van de toegevoegde waarde die luxe eigenlijk is. Want aan elke soort armoede zoals hierboven beschreven, kleeft een andere variant van het begrip ‘luxe’. 
Voor de eerste categorie- armoede in de meest primaire vorm- is bijvoorbeeld het kunnen beschikken over schoon drinkwater een luxe. En hoewel we misschien na het zien van een documentaire over een land waar schoon drinkwater niet voorhanden is, af en toe onze handen dramatisch ten hemel strekken terwijl we uitroepen’ wat een luxe is het toch, water uit de kraan…!!’ zullen we dat kraanwater niet veel later, wanneer we ons gezicht wassen voor het slapen gaan, al niet meer als een luxe ervaren. 
Voor de mensen die te maken hebben met de tweede variant – de armoede die bepaald is door de grens die wij er als maatschappij bovenop hebben gelegd, gebaseerd op wat we gewend zijn, behoort het hebben van een werkende TV tot de primaire levensbehoeften zoals wij die, op redelijk subjectieve wijze, hebben bepaald. Het beoefenen van een sport door de kinderen in het gezin wordt dan ervaren als ‘luxe’. In mijn optiek is deze armoedegrens dus een rekbaar begrip op het moment dat je gaat schuiven met de prioriteiten. Als dan blijkt dat een kind uit een gezin dat officieel onder de armoedegrens verkeert, wel kan sporten maar geen TV meer kan kijken is de lat van de armoede, objectief gezien, al verschoven. 
Over de combinatie van de derde variant, de geestelijke armoede, en het begrip luxe kan ik kort zijn: voor geestelijke armoede is het begrip luxe te ingewikkeld. 
Dan komen we bij de vierde en laatste variant van armoede : de Paul variant – armoede in beleving. En met name deze variant is in staat om het begrip luxe goed te kunnen duiden. 
Het begrip luxe wordt namelijk vaak verkeerd gebruikt. En dat is verwarrend. Wanneer wij, bijvoorbeeld, te gast zijn in een huis dat van alle gemakken is voorzien en waar de Jacuzzi dampend op ons staat te wachten terwijl een in zwart-jacquet geklede butler met een zachte ‘plop’ de fles Brut alvast voor ons opent. Zo’n huis waar je in complete en sprakeloze verbijstering geniet van het onbelemmerde uitzicht op een wereldberoemde berg wat je wordt geboden door de vijf meter hoge raampartijen. Logischerwijs roepen wij dan, overmand door de hoeveelheid geweldige indrukken ‘Wat een luxe!!’ En in de meeste gevallen klopt die uitroep. Voor de meeste mensen is dit namelijk geen normale situatie. Het is een situatie waar er een hele dikke laag ‘extra’ wordt gesmeerd over hetgeen wij als ‘normaal’ ervaren. Die dikke laag ervaren wij als ‘luxe’. Maar voor onze gastheren, de eigenaren van het fabelachtige onderkomen, is het huis geen luxe. Zij wonen er. De butler is er elke dag, net als de champagne, het uitzicht, de jacuzzi en ja: zelfs de zachte plop maakt deel uit van de alledaagsheid der dingen van onze gastheer. Vraag hem, mocht je hem ooit tegenkomen, wat hij als luxe ervaart en hij zal je waarschijnlijk verrassen. Het is onwaarschijnlijk dat hij een nog grotere jacuzzi als luxe zal ervaren, of een tweede butler, of raampartijen van zés meter hoog of een nog wat zachtere ‘plop’ bij het openen van de tweede fles bubbels. 
Veel waarschijnlijker is het dat hij begrippen als ‘stilte’ of ‘anonimiteit’ als luxe zal ervaren. Omdat dat hetgeen is wat hij wellicht niet bezit. Omdat dat zaken zijn die hij misschien niet aan kan schaffen. Omdat dat precies de zaken zijn die voor hem iets toevoegen. Het laagje dat bovenop zíjn alledaagsheid ligt.
Het antwoord op de vraag : ‘wat is luxe?’ is dus ‘Luxe is relatief’. Luxe heeft geen prijskaartje, geen vaste waarde. Noch heeft luxe een gewicht, gezicht of objectief tastbaar kenmerk. De rekbaarheid van het begrip luxe hangt samen met de rekbaarheid van de begrippen ‘armoede’., ‘waarde’ en ‘rijkdom’. 

Paul ‘s moeder leeft nog steeds en woont in het oosten van het land. Elke derde zaterdag van de maand rijdt Paul naar haar toe en neemt dan een zakje Hollandse garnalen voor haar mee. Samen eten ze, elke derde zaterdag van de maand, met smaak de garnalen, nog altijd aan dezelfde keukentafel als toen.
De garnalen hebben misschien wat aan exclusiviteit ingeboet nu ze niet één keer maar twaalf keer per jaar door Paul en zijn moeder worden gegeten. Toch belichaamt het ritueel voor hen nog steeds wat het destijds ook belichaamde: de ruimte die er is om te genieten van iets dat bovenop de noodzakelijkheid ligt. 
De vraag ‘Wat is luxe?’ zal voor Paul dan ook altijd makkelijk te beantwoorden zijn –‘…Hollandse garnalen…’.

Uienchutney

In aanloop naar de proefperiode, in de maand oktober, van huiskamer-lunchrestaurant N O E N, maakte ik vandaag uienchutney die,  zoals men weet, een tijdje moet staan om lekkerder te worden. Met de hoeveelheid van onderstaand recept kon ik 2 potjes van 220 ml vullen plus nog 3 van 130 ml.

·                             4 eetlepels zonnebloemolie

          3 teentjes knoflook, fijngehakt

·         1 kilo zoete uien, in ringen

·         2 appels, in stukjes

·         250 gram suiker

·         3 deciliter witte wijnazijn  

·         1 theelepel kerriepoeder

·         2 theelepels gemberpoeder

·         2 theelepels kaneel

·         zout

·         vers gemalen peper

·         250 gram gewelde rozijnen

Verhit in een braadpan de zonnebloemolie en fruit hierin de knoflook
Voeg de uien en appels toe en bak die ca. 20 minuten op laag vuur.
Roer er de suiker, wijnazijn, kerriepoeder, gemberpoeder, kaneel, zout en versgemalen peper door en laat ca. 20 minuten tot een dikke massa inkoken.
Roer er de rozijnen door en laat nog 5 minuten koken.
Schep de chutney in 3 brandschone potjes, leg bovenop een nat stukje plasticfolie, draai de deksels erop en zet de potjes 10 minuten op hun kop.

vlaflip variatie

De bodem van de pot zelfgemaakte rozenbotteljam is nog niet in zicht maar de inhoud wordt wel naar hartelust gebruikt. Rozenbotteljam is qua structuur een beetje melig. Wanneer je het door de yoghurt mengt heft dat de meligheid grotendeels op en als je er een ouderwetse vlaflip van maakt is het helemaal geen probleem meer.  Vandaag ging er ook nog een beetje rabarbersiroop onder in het glas. 

Nazomerglorie bis

Loetje aan het IJ

Eerder deze week was ik met P bij de spannende nieuwe plek van biefstukrestaurantketen LOETJE.
Loetje aan het IJ is gevestigd in een halfrond gebouw van hout en glas, pal aan het water. Het heeft een ultieme nautische uitstraling en het uitzicht op water en lucht is geweldig. Om er te komen neem je vanaf het CS de pont naar het NDSM terrein. Alleen dat al is een feestje. Even los van de drukke stad, wind in de haren, tijdens een overtocht die net wat langer duurt dan de andere overtochten naar Noord.

Het personeel bij Loetje is vriendelijk en servicegericht. Een verademing in vergelijking met de meeste Amsterdamse horeca.

We waren een broodje van plan maar zijn uiteindelijk toch voor de biefstuk gezwicht. Je zit bij Loetje of niet.

De Pont

Ik beleef een geweldige week qua uitgenodigd worden voor lunches op leuke adressen. Vandaag was ik alweer in Amsterdam Noord. Met M at ik een royaal belegde boterham bij restaurant De Pont.
Vanaf de voordeur van het restaurant tot de Pont over het IJ is het ongeveer twintig stappen zodat ik in vijf minuten na de late lunch weer aan de overkant stond voor de volgende afspraak.

niet echt een vegetarisch hapje by the way.

Gartine

Deze week mocht ik twee verjaardagslunches verzilveren. Vandaag met M naar Gartine. Zoals gewoonlijk helemaal vol. Mensen zonder reservering moesten helaas weer vertrekken.
Geweldige broodjes, salades, soepjes en taarten en dan hebben we nog even niet over de ontbijtjes en high teas.  De prijs/kwaliteit verhouding is prima.

M nam vandaag het broodje buiten de kaart. Zuurdesem meergranen brood met een geitenkaas/mascarponemengsel, geconfijte rode kool, botersla en truffelmayonaise.
Ik nam het meergranen zuurdesembrood met champignonsalade met dragon, gerookte makreel en botersla.
Alles met liefde gemaakt en feestelijk opgediend. 

Alle zorg en aandacht verdient zichzelf terug. Er is niemand die niet wil terugkomen.

pijnboompitjes maar dan lekkerder

Onlangs zag ik Merijn Tol, die samen met Nadia Zerouali het kookboek ARABIA samenstelde, in de weer met pijnboompitjes. De pitjes werden niet geroosterd maar gebakken in een laagje olie. Ik probeerde het en vanaf dit moment worden de pitjes hier in huis niet geroosterd maar gebakken. Wat een verschil !!! Je haalt echt het beste uit het pitje op deze manier. Het smaakt vol en stukken notiger. Wel heel goed opletten. Het moment van lekker naar verbranden is een kwestie van één of twee seconden.

Peren-, oh nee pruimentaart

Het plan was een perentaart maar ik bleek iets te vroeg in de perenmodus te staan. Het werden daarom zoete pruimpjes van de biologische winkel. 

Ik maakte een zanddeegje van 150 gr. bloem, 100 gr boter en 50 gram suiker. 

Dat ging in een grote ronde, met bakpapier bekleedde springvorm. Ik deed het deeg als kruimels in de vorm en drukte het daarna licht aan. De bodem werd in 25 minuten gaar en goudbruin.

Intussen maakte ik cakebeslag volgens uit een koopmanspak voor fijne cake.  Inplaats van melk deed ik er twee volle eetlepels griekse yoghurt door. De pruimen gingen doormidden en de pitten eruit.

Op de zandbodem ging wat geroosterd amandelschaafsel en daarover lepelde ik het beslag. tot slot vleide ik de halve pruimen erop met de snijkant naar boven. Het geheel ging nog zo'n 55 minuten in een oven van 150 graden. 

Uit de oven, bestreken met abrikozenjam en bestrooid met amandelschaafsel.

lunchsalade met witlof, appel en kip

2 struikjes witlof in de lengte in vieren snijden, kern verwijderen en in lange dunne reepjes snijden.
Appel (Jazz) schillen, in dunne plakken (rondom het klokhuis) snijden en daarna in kleine blokjes.
1 eetlepel pijnboompitjes goudbruin roosteren
vinaigrette maken met 1 theelepel pittige mosterd, 1 eetlepel witte balsamico, een kneep honing, 1 eetlepel walnootolie, 2 eetlepels zonnebloemolie en een eetlepel fijngesneden verse dille.
Witlof, appel en vinaigrette mengen en bestrooien met de pijnboompitjes. Ik legde er tot slot warme stukjes gebakken kipdijfilet op.  een heerlijke lowcarb lunch.

piramide

N

ieu

wding

indekeuk

enPiramide

 vormvoorrijsten 

couscousbijvoorbeeld

pompoenlinzenkikkererwtenpruimenetceteratajine II

Het tajinerecept van vorige week maakte ik vandaag in een kleinere hoeveelheid. Goed voor ongeveer 6 personen.

nodig :
1 kleine pompoen, geschild, in stukjes of blokjes
1 grote (zoete) ui, gesnipperd
2 tenen knoflook fijngesneden.
1 rood pepertje, pitjes eruit, heel fijngesneden
flinke theelepel gemberpoeder/korianderpoeder/komijn/
peper en zout.
1 blik linzen, afgespoeld en uitgelekt
1 blik kikkererwten, afgespoeld en uitgelekt
1 blik gepelde tomaat, in een kom, iets fijngeprakt
2 rode paprika's geroosterd, gepeld en in stukken
15  a 20 gedroogde pruimen, geweekt en uitgelekt

geroosterd amandelschaafsel
verse koriander
verkruimelde feta

erbij : couscoussalade (tabouleh) met heel fijngesneden rode en groene paprika, groene en zwarte olijven, lenteuitjes, veel peterselie en een dressing van sap van één citroen 4 eetlepels olijfolie en munt.

Fruit de ui in  een pan met dikke bodem (type creuset) doe er na 3 minuten de blokjes pompoen bij dan na weer 3 minuten de knoflook, de rode peper en de specerijen. Roer een minuutje om en doe er dan wat water bij zodat de groenten zacht kunnen garen zonder aan te branden. Na een kwartier ongeveer de linzen, kikkererwten en pruimen erbij en de tomaten uit blik. Nog een kwartier laten garen en doorwarmen. Dan de stukken paprika erdoor mengen en nog een minuut of tien laten staan van het vuur af met de deksel op de pan.

Stort de couscoussalade met behulp van een kopje of ander vormpje op het bord en schep de warme tajine erbij.
kruimel er feta overheen en garneer met amandelen en koriander.

Schierbotteljam

Eén van de planten die goed gedijen ondanks zeewind is de Hondsroos, die in het najaar grote donkerrode bottels geeft. Tijdens een paar dagen op Schiermonnikoog plukten W en ik een zak vol warm gekleurde bottels en maakten er jam van. We hielden, na het koken (30 minuten) en het door de zeef drukken ongeveer een liter pulp/sap over. Er ging 500 gram geleisuiker bij waarna het geheel nog vijf minuutjes werd doorgekookt voordat het in de potten ging. het resultaat is heerlijk en vooral ook lekker door de yoghurt.

Vegetarische linzentajine met pompoen, feta, amandel en tabouleh

Hofkind T gaat koken voor 100 hongerige, doch bewuste en verstandige studenten tijdens hun introductiedagen. Gisteren werd er proefgekookt. Heeeeerlijk. Dit gaat het worden :

Een recept voor een vegetarisch festijn voor een mannetje of veertig. (moet dus nog x )

Linzentajine

4 kilo pompoen in blokjes                          mee laten garen met linzen( na één uur)  of roosteren                                                                         in de oven
4 eetlepels korianderpoeder                       met linzen meekoken
4 eetlepels gemberpoeder                           met linzen meekoken
4 eetlepels gemalen komijn                         met linzen meekoken
4 eetlepel peper en zout                              op het laatst als smaakmaker
8 rode pepers                                             pitjes eruit, fijnsnijden, fruiten in olie, na uur toevoegen
8 rode geroosterde paprika's              30 a 40 minuten roosteren in hete oven 190 gr , pellen en                                                                    op laatst toevoegen aan de linzen
4 ingemaakte citroenen                                in stukjes meekoken met de linzen
20 tenen knoflook                     fruiten in olie of hele knoflookbollen poffen in oven , na uur bij de                                                         linzen    
1 bos koriander                                          op het laatst erover knippen
100 ml olijfolie                                       om knoflook en peper te fruiten
4 kilo groene linzen                         weken en 2 uren zacht garen in groentebouillon met                                                                                    citroenstukjes
3 liter groentebouillon                               om linzen in te koken
2,5 kilo tomaten in blik                             met linzen laten koken
2,5 kilo kikkererwten in blik                     afgieten, schoonspoelen, afgieten, na uur toevoegen
gedroogde pruimen                          wellen in water en na een uur kooktijd toevoegen aan linzen

Er staat dat er twee kilo amandelen doorheen gaan maar dat lijkt me iets te royaal. Zonder amandelen is het ook al lekker en misschien kun je volstaan met geroosterd amandelschaafsel als garnering op elke portie.

3 kilo coucous besprenkelen met olijfolie en bestrooien met 1 eetlepel korianderpoeder, 1 eetlepel gemalen komijn en zout.  laten wellen in 4 liter kokend heet water.
Laten afkoelen citroensap erdoor, 3 rode en 3 groene paprika's in kleine stukje erdoor plus fijngeneden bosui, rode ui 2 bossen munt en 2 bossen platte peterselie en zwarte olijven zonder pit. 

garneren met verkruimelde feta en verse koriander.

NB : Het recept is niet helemaal helder. Ervaren koks kunnen er, denk ik, wel mee uit de voeten maar voor de minder ervaren types is het puzzelen. Het spreekt vanzelf dat de hoeveelheden moeten worden aangepast bij kleinere gezelschappen

rodekoolsalade met druiven en blauwe kaas

Uit het boek "Zoete en hartige heerlijkheden" van Kirsten Eckhart van lunchrestaurant Gartine in Amsterdam maakte ik de rodekoolsalade.

Een half rood kooltje fijn geschaafd.
Overgieten met 4 dl kokend water gemengd met een dl wijn of ciderazijn en twee eetlepels rietsuiker. Even laten staan, afgieten en af laten koelen.
Een handvol gehalveerde, pitloze druiven
Een stuk blauwe kaas ( verkruimeld)\
Een paar walnoten in stukjes.








De vinaigrette in het boek werd met hazelnootolie gemaakt maar ik maakte 'm met walnootolie, witte balsamicoazijn, mosterd en honing.

Uitgelekte kool mengen met vinaigrette en op smaak maken met zout en peper.
In schaal leggen, druiven erover verdelen, stukjes kaas erover en stukjes walnoot.

pont 13

Sinds lange tijd weer bij Pont 13 gegeten. We genoten van gegrilde zeebaars, gegrilde varkensrib maar vooral van een zwoele zomeravond op een bijzondere plek met een geweldig uitzicht en een roze zonsondergang.

Great British Bake Off 4

Klaar voor?  Morgen om 21.00 uur Nederlandse tijd begint de 4e editie van de The Great British Bake Off. BBC 2

Loetje aan het IJ

Vanaf morgen heeft  biefstukkenkoning Loetje er een nieuwe spot erbij. En wat voor één ! Een schitterende plek aan het water van het IJ in Amsterdam Noord. Je kunt er met je bootje naartoe.

food gerelateerd

TV dinner op donderdag. Mosselen voor de halve prijs  mag je niet negeren dus stonden de schelpdieren op het avondmenu ook al was ik in m'n eentje. De volgende dag heb ik het restant gepaneerd en gebakken. Eigenlijk nog lekkerder

Vrijdag kwam W langs met een pruimenvlaaitje. Zo puur als een fruitvlaaitje maar wezen kan.
Rechtstreeks uit Limburg van het bakkertje in Eys.

Zaterdagochtend koffie met C en de nieuwe delicious bij de Coffee Company. Mijn kind en haar vriend voegden zich bij ons na een lange Italiaanse vakantie.
Ze namen zwart zout mee en citroenolie.

Lunch bij Gartine

Met mijn nicht S die voor het eerst op bezoek kwam op mijn nieuwe adres ging ik lunchen bij mijn favoriete lunchadres Gartine, in de Taksteeg in Amsterdam waar we wonder boven wonder nog een klein uurtje terechtkonden zonder reservering. Op het bord : een zalig zalmtartaartje, botersla uit de moestuin, truffelmayonaise en warm volkoren zuurdesenbrood.

Na de thee aan de gracht met vriendin W naar haar huis aan de overkant van het IJ.  Op de bordjes; polentakoekjes, marokkaanse worstjes en boontjes uit eigen tuin. Heerlijk Home Cooked.

friandises van Kuyt

Bij thee in een eeuwenoud pand aan de Keizersgracht horen natuurlijk friandises van Patissier Kuyt in de Utrechtsestraat. Ik koos voor citroen-meringue met een waanzinnig mooie swirl. Qua smaak ook een feestje trouwens.

Een dezer dagen heb ik een krokettenafspraak met mijn buurman. 

We gaan voor die van Holtkamp is het plan.

In aanloop op deze expeditie stuitte ik op een krokettentest in Koffiehuis De Hoek aan de Prinsengracht in Amsterdam.