carnet Parijs I

Daar wilde ik perse heen. Op mijn eerste Parijsdag naar Les Halles voor kookspullenhemel Dehillerin. De winkel is een fenomeen. Er staan tenminste een mannetje of zes in een middelgrote, kleiner dan ik dacht, winkel. Het woord display komt niet voor in de vocabulaire van Dehillerin. De meeste potten, pannen en overige keukenzaken gaan schuil onder een laag stof of zijn niet uitgepakt. Lachen man. Ik daalde af naar de spookkelder waar een hele voorraad dozen stond met van alles van het merk Staub. Weer boven vond ik een Eiffeltorenkoekjesvorm in een hoekje. Het afrekenen van de vorm was geen sinecure. Ik moest me aanmelden bij een van de verveeld kijkende employees die me verwees naar de kassa, twee stappen achter hem. Vervolgens moest ik een formulier invullen compleet met naam en woonplaats. Het scheelde niet veel of ik had mijn leeftijd ingevuld en de reden van mijn aankoop. Toen ik tenslotte had betaald was mijn vorm verdwenen. Die was op miraculeuze wijze weer bij een ander mannetje terecht gekomen die er stiekem snel een zak omheen had gedaan. Poehpoeh hehe. En nu gewoon lekker weer naar Duikelman. Daar laten ze zien wat ze hebben en ze kijken ook een stuk vrolijker. Dehillerin eat your heart out!