Paris op afstand

Emma is met vriendin in Parijs en besmet met het food photography virus. Ze houdt me op de hoogte van de franse hapjes en drankjes.

La Grande Epicerie

Hieronder een fractie van het aanbod in La Grande Epicerie, de Food afdeling van de Bon Marché, het enige warenhuis op de Rive Gauche, de linkeroever van de Seine. Een waar foodie paradijs. Naast bv een mooie collectie pate's maakten de schitterende suikerklontjes van Canasuc indruk. Voor € 30 per doos imponeer je je koffie/theegasten met klontjes in de vorm van vlinders of moorse
tegels, hartjes of kleine papegaaitjes die op de rand van kopje of glas kunnen worden gezet.

Voila : De taartjes

Wat lag er op de borden?

 slowbaked lamschouder

Bistro de la Place

(de bistro en het pleintje uit de film Les petits Mouchoirs)

2011.03.25

Place Marché St. Catherine

 Lunch met rillettes d'oie fumé, creme d'artichauts,

fromage de chevre en verse baguette.

Bij Rosa Bonheur

2011.03.26

Parc Butte Chaumont

Dessert met espresso en sinaasappel-amandeltaart

bij Bistro du Peintre

2011.03.26

Rue Ledru Rollin

maaltijdsalade bij ?

t/o Gare du Nord

2011.04.03

Moules Frites

bij ? t/o Gare du Nord

2011.04.03

Terug uit Parijs

AVANT PARIJS 2011

Alle verzamelde Parijs-info op een nieuwe blog :

klik hieronder

AVANT PARIJS

2011

Denkend aan Parijs

Klik op de foto en droom even weg in online decadentie van Laduree Parijs






foto komt van "Lola is Beauty"

Sadaharu in de nacht

Perhaps the smallest pastry shop

in Paris, Sadaharu Aoki’s sliver of a patisserie is tucked away a few blocks from the Luxembourg Gardens along La Rue de Vaugirard. And once through the sliding single pane of glass that is the front door, you see why it’s also the pastry wonderland with one of the biggest reputations.

(via Notcot tasteologie )

Het is kwart voor twee, in het holst van de nacht. Mijn dochter en ik zitten ieder achter onze laptop gekleefd en wijzen elkaar op mooie dingen op het internet. Ondertussen komt Emma's muziekkeuze voorbij. We genieten van aangename klanken en prachtige foto's van alles wat ons blij maakt. Eigentijdse geluksmomenten.

Elle is back !

Emma kwam terug uit Parijs en ze nam mee : Een blikje olijfolie met citroen van Oliviers&Co, mosterd van Maille, mijn favoriete koekjes : Gavottes en, een beetje van Caroline en een beetje van Laduree, een zalige collectie macarons. Vanavond aten we viooltjes, jasmijn, vanille en framboos bij de thee. Kan het feestelijker? Merci Caro !

p.s. met het sluitingsstickertje van Laduree pimpte ik mijn nieuwe Moleskine voor 2011. ....Heeft niemand.

LA GRANDE EPICERIE

Pourquoi was ik nog nooit op 38 Rue de Sevres in Parijs? Ik, die zo dol ben op Franse supermarkten. Het is het adres van La Grande Epicerie de Paris. Ik zet 'm op de Paris-wish-list.

Rosa Bonheur, Parijs

Ik heb, met Parijs in m'n hoofd, een nieuw woord geleerd. Guinguette !

Een Guinguette was een een populaire, informele drinkgelegenheid. Vaak in een buitenwijk van Parijs of ander grote franse stad. Er kon ook worden gegeten en gedanst. De naam komt van het woord Guinget, een ietwat zure, lichte, locale witte wijn.

In het beeldschone Parc des Buttes Chaumont in Parijs staat een zgn Guinguette, met de naam Rosa Bonheur.

Rosa Bonheur was de meest bekende vrouwelijke schilders van haar tijd (1822-1899). Ze werkte in een tijdperk dat door mannen werd gedomineerd. Als jong meisje tekende ze al dieren in parken in Parijs. Alleen jongens konden worden toegelaten op een kunstacademie. Ze leerde schilderen van haar vader die landschapsschilder was. In 1865 ontving Rosa Bonheur het kruis van het Franse ere-legioen, een onderscheiding voor buitengewone prestaties in haar werk.

Bij het restaurant Rosa Bonheur eet je eenvoudige Mediterrane happen in een feestelijke ambiance midden in het groen

Braque

Lovende woorden voor restaurant Braque in de Albert Cuypstraat op het "niet markt" gedeelte. De foto bij de Parool-recensie vind ik erg opwindend door de Parijserige uitstraling. Als we Johannes mogen geloven serveren ze er onder andere een vitello tonnato "to die for" en een overheerlijke bouillabaise. Die overigens niet aan mij is besteed daar ik niet van vis kan genieten. Het dessert in de vorm van een stoofpeertjestatin sla ik daarentegen niet af. Ik wil erheen!

Paris je t'aime

In Nederland noem je haar stiefdochter, in Frankrijk heet ze belle fille. Caroline kwam gisteren met de Thalys vanuit Parijs voor een paar dagen Amsterdam in de sneeuw. Ze had een paar heerlijke kerstcadeautjes meegenomen van niet de minste adresjes.

Carnet Parijs VII

Op een extreem hete augustusdag bezocht ik Musée d'Orsay. Na het zien van de kunst liep ik tegen het restaurant aan. Was er een tafelgenoot voorhanden geweest dan was ik aangeschoven.

Carnet Parijs VI

Een andere aanrader van

David Lebovitz

is het ijs van GROM.

Ik zeg het bij deze voort !

Carnet Parijs V

De ontdekking van de site van David Lebovitz maakte het verblijf in Parijs nog leuker. Ik las over kugelhopfjes van Boulanger Vandermeersch aan de Avenue Daumesnil in het twaalfde arrondissement. Deze laan loopt vanaf Bois de Vincennes tot bijna aan de Bastille en is absoluut de moeite waard om eens helemaal af te lopen. Echt Parijs maar dan zonder de toeristen. David is er pas na jaren aan toegekomen om die bakker op te zoeken omdat ie zover uit het centrum ligt. Ik ontdekte dat de bewuste avenue slechts twee metrohaltes bij mij vandaan lag en besloot op mijn laatste Parijsdag de metro te nemen en uit te stappen bij Pont Doree.De Avenue Daumesnil is een lange, brede, iets glooiende straat met aan beide kanten respectievelijk bomen en winkels. Bakkerij Vandermeersch was snel gevonden.In de etalage een aantrekkelijke verzameling taartjes. Op de toonbank verschillende brioches en rozijnen notenbrood. Waar waren die beroemde kugelhopfjes? Tja, die werden helaas op donderdag niet gebakken. Dat had ik weer. Dan maar een notenbrood onder de arm en een quetschenflapje. Op het eerste gedeelte van de Avenue D. gezien vanaf Pont Doree is een dagelijkse versmarkt afgewisseld met Albert Cuyp achtige kramen met kleding, horloges en tafelkleden. Verderop in de straat snelde ik als rechtgeaarde fan de Monoprix in. Dit keer ontdekte ik de inox steelpannen in drie verschillende maten plus koekepan. Volgende keer met een auto gaan ze mee. De straat eindigde in een soort place d'etoile maar dan anders. Vijf brede straten kwamen samen op de Place Felix Eboue. met een enorme fontein op de middenstip. Na nog een tweede koffie dook ik het metrohol Daumesnil in om bij Liberté weer boven te komen.

Carnet Parijs III

Zo, ik ben er klaar mee. Weg met de macarons! Ik ben een tijdje meegegaan in de gekte maar na mijn laatste bezoek aan Parijs heb ik het gehad met dit over het paard getilde koekje. Ik had mijn route naar Laduree fijntjes uitgestippeld zonder rekening te houden met mijn totale orientatiestoring van die dag. Toen ik eindelijk voor de etalage stond viel het tegen. Misschien kwam het omdat ik diezelfde etalage al menig keer op diverse foodie-blogs voorbij had zien komen en de verrassing uitbleef. Nu ik er toch was besloot ik naar binnen te gaan. Twee hautaine nufjes in het heilige der heilige achter de toonbank. Ik heb er vier gekocht. Te weten chocola, mokka, cocos en caramel. Zonder knipperen heb ik een uurloon neergeteld en vervolgens heb ik ze achter elkaar opgegeten op een koele stenen bank op de binnenplaats van het Louvre. Toegegeven, lekkere koekjes maar heiligverklaring is zwaar overdreven. Ik ga er na dit bericht geen woorden of foto's meer aan vuil maken. Misschien af en toe stiekem even loeren op een andere blog. Ze zien er natuurlijk wel schattig uit.

carnet Parijs I

Daar wilde ik perse heen. Op mijn eerste Parijsdag naar Les Halles voor kookspullenhemel Dehillerin. De winkel is een fenomeen. Er staan tenminste een mannetje of zes in een middelgrote, kleiner dan ik dacht, winkel. Het woord display komt niet voor in de vocabulaire van Dehillerin. De meeste potten, pannen en overige keukenzaken gaan schuil onder een laag stof of zijn niet uitgepakt. Lachen man. Ik daalde af naar de spookkelder waar een hele voorraad dozen stond met van alles van het merk Staub. Weer boven vond ik een Eiffeltorenkoekjesvorm in een hoekje. Het afrekenen van de vorm was geen sinecure. Ik moest me aanmelden bij een van de verveeld kijkende employees die me verwees naar de kassa, twee stappen achter hem. Vervolgens moest ik een formulier invullen compleet met naam en woonplaats. Het scheelde niet veel of ik had mijn leeftijd ingevuld en de reden van mijn aankoop. Toen ik tenslotte had betaald was mijn vorm verdwenen. Die was op miraculeuze wijze weer bij een ander mannetje terecht gekomen die er stiekem snel een zak omheen had gedaan. Poehpoeh hehe. En nu gewoon lekker weer naar Duikelman. Daar laten ze zien wat ze hebben en ze kijken ook een stuk vrolijker. Dehillerin eat your heart out!

PARIJS streetfood

Als het een beetje meezit pak ik aan het einde van de zomer de Thalys naar Parys. De voorpret is al begonnen. Zo vond ik een top 5 streetfood in Paris